نانیانگ JZJ معتقد است که مطالعه استفاده از فلورسانس اشعه ایکس (XRF) بر روی مواد مختلف یک دانش مهم است. دانشمندان از پرتوهای ایکس بر اساس روشی به نام «طیفسنج XRB» استفاده میکنند که به آنها اطلاعاتی درباره عناصر موجود در مواد اتمی نازک میدهد. اما ما باید به برخی از معایب این ابزار نیز فکر کنیم. در اینجا پنج کاستی ساده XRF برای توضیح وجود دارد.
ارزش: بر خلاف روشهای ICP که اساساً محدود هستند، در مواد به آسانی عناصر مختلف کار میکند. مطمئناً کامل نیست و برخی از محدودیتهای watchQuery. مواردی وجود دارد که XRF حداقل آنها را تشخیص نمی دهد. این به این دلیل است که برخی از عناصر موجود در آنها پرتوهای X را که توسط دستگاه خوانده میشود، ساطع نمیکنند. برخی از گازها و فلزات سنگینتر ممکن است مانند XRF شناسایی نشوند، که اگر در حال تجزیه و تحلیل موادی باشید که شامل چنین عناصری است، نمیتواند آنها را شناسایی کند. این کمتر از حد مطلوب است، اگر بخواهید بعداً آن عناصر را بررسی کنید، چه؟ سپس ممکن است کارت را در موقعیتی داشته باشید که من به طور بومی در یک راهاندازی دیگر رهبری میکردم و زمان بیشتری طول میکشد.
استانداردها مشکل اصلی مرتبط با دانشمندانی که از XRF برای تعیین کمیت هر عنصر در یک ماده استفاده می کنند این است که قوانین علمی آنها را ملزم به استفاده از استانداردها می کند. استاندارد مقداری برای عنصری است که ماشین میداند تا به آن کمک کند چه چیزی را جستجو یا اندازهگیری کند و با چه دقتی مشخص کند. این امر باعث میشود که نتوان مطمئن شد که واقعاً چه مقدار از عنصر در نمونه شما وجود دارد. این امر اندازه گیری دقیق آنها را دشوار می کند. نتایج تحقیقات ممکن است منجر به خطا شود یا اگر اندازه گیری ها دقیقاً درست نباشد، می توان از مواد مورد نظر به اشتباه استفاده کرد.
با این حال، یک محدودیت قابل توجه XRF این است که فقط آنالیز سنجی سطح را ارائه می دهد. به عبارت دیگر، وقتی صحبت از یک ماده دارای لایه های مختلف می شود، XRF تنها می تواند لایه اول را تشخیص دهد. نمونه آن این است که با یک تکه چوب رنگ شده مانند تصویر بالا می توانیم به شما بگوییم که چه نوع رنگی در خارج دارد اما اگر در داخل خود محدودیتی در سرب یا شابلون و غیره وجود ندارد، از به کار بردن کلماتی مانند آن خودداری کنید. غیر مخرب در غیر این صورت، که در آن ابزار فقط وظیفه خود را برای آزمایش کل بخش فلزی انجام می دهد)، XRF فقط پوشش را مطالعه می کند. اگر فقط نگران چیزهایی در چند میکرون بالا هستید، این یک مشکل نیست، اما اگر اطلاعات بیشتری در مورد آنچه در زیر سطح وجود دارد وجود داشته باشد، XRF لزوما ایده آل نخواهد بود. اگر لازم است، راههای دیگری برای تزیین آن اطلاعات پسزمینه پیدا کنید.
توانایی XRF برای احساس هرگونه تغییر در ماده مورد تجزیه و تحلیل این باعث می شود که نتایج نسبت به هرگونه انحراف کوچک در خواص مواد کاملاً حساس باشند. به عنوان مثال، اگر ماده دارای تعدادی عنصر مختلف باشد که با هم ترکیب شده اند که جدا کردن آنها از نظر فیزیکی غیرممکن است تا بتوانند به طور مستقل آنها را تجزیه و تحلیل کنند، XRF ممکن است نتواند تعیین کند که چه مقدار از هر عنصر به طور دقیق وجود دارد. همچنین، اگر ماده یکسان باشد اما عنصر در حالت شیمیایی متفاوت باشد (شکل یعنی +2 یا +3 و غیره)، این دوباره نتایج XRF را گیج می کند. این حساسیت می تواند منجر به شگفتی هایی شود که اعتماد دانشمندان را به داده هایی که دریافت می کنند تضعیف می کند.
یک اندازه گیری حیاتی اضافی که XRF نمی تواند به آن دست یابد، می تواند اطلاعاتی در مورد عمق نفوذ در داخل یک ماده ارائه دهد. XRF فقط به سطح نگاه می کند، بنابراین تصویری از میزان پراکندگی در قسمت عمده خود - خواه پوشش ها یا عناصر رویه - به ما نمی دهد. اگر مواد را به تعداد دقیق عناصر مرتب کنید، این می تواند مشکل بزرگی باشد. یکی از نمونههای آن این است که اگر در حال بازرسی یک جسم فلزی هستید و میخواهید بفهمید که چه مقدار تیتانیوم در کل قطعه وجود دارد، XRF پاسخ شما را نمیدهد.