بزرگترین مزیت روش همجوشی ماشین ذوب اتوماتیک

قابل درک است که میانگین حداکثر دمای طراحی دستگاه ذوب تمام اتوماتیک 1500 درجه سانتیگراد و حداکثر دمای عملیاتی 1200 درجه است. برای نمونه های کربنات، سیلیکات، بوکسیت دمای ذوب 1000 درجه سانتیگراد کافی است. دستگاه ذوب عمدتا به سه نوع تقسیم می شود: دستگاه ذوب القایی فرکانس بالا، دستگاه ذوب حرارتی الکتریکی و دستگاه ذوب گاز. انواع نمونه معمولی شامل اکسیدها، سولفیدها، سیلیکات ها مانند سنگ معدن معدن، سنگ معدن متالورژی، کنسانتره و غیره است. دستگاه ذوب از روش ذوب شیشه برای تهیه مذاب شیشه استفاده می کند. این یک ابزار آماده سازی نمونه برای آنالیز AAS، ICP و X-fluorescence است. اساساً اثر معدنی و اثر جذب افزایش یافته ماتریس را از بین می برد و دقت اندازه گیری و دقت خوبی دارد. روش های گرمایشی که برای ذوب در دمای بالا استفاده می شود عبارتند از: گرمایش گاز، گرمایش تابشی مقاومتی و گرمایش القایی با فرکانس بالا.
فرآیند ذوب دستگاه ذوب دارای دو عملکرد است، یکی تجزیه نمونه و دیگری غنی سازی فلزات گرانبها در نمونه به عامل جذب (یعنی دکمه سنجش). به طور کلی نقطه ذوب نمونه بسیار بالاست و ذوب شدن آن آسان نیست. تنها پس از افزودن شار مناسب می توان آن را در دمای پایین تری ذوب کرد و فلز موجود در نمونه در معرض دید قرار می گیرد و با کلکتور اضافه شده تماس می گیرد. در دکمه سنجش ثبت می شود.                     

معرف شیمیایی اضافه شده با توجه به خواص نمونه تعیین می شود، یعنی از روش آرد، روش آهن و روش نمکدان برای ذوب در دمای بالا استفاده می شود و کاهش اکسید سرب توسط عامل اکسید کننده یا عامل کاهنده در طول فرآیند ذوب کنترل می شود.

شاید بسیاری از دوستان ندانند که بزرگترین مزیت روش ذوب دستگاه ذوب این است که می تواند بر اثر اندازه ذرات و اثر معدنی در نمونه غلبه کند. با توجه به اثر رقیق شدن حلال، می تواند به طور موثر اثر افزایش جذب بین عناصر را کاهش دهد. دستگاه ذوب از لیتیوم تترابورات برای ذوب استفاده می کند. سرعت ذوب سریع و آسان برای استفاده است. روش های آماده سازی نمونه برخی از نمونه های رایج خلاصه شده است. یعنی عامل شار و قالب گیری:

لیتیوم تترابورات به طور کلی به عنوان شار استفاده می شود. از آنجایی که لیتیوم تترابورات دارای نقطه ذوب بالایی است، به طور کلی با متابورات لیتیوم و لیتیوم فلوراید برای کاهش نقطه ذوب شار و افزایش سیالیت اضافه می شود. به منظور تسهیل خارج کردن مذاب از قالب بوته، باید در طول ذوب یک عامل قالب‌گیری اضافه شود. عامل رهاسازی قالب عموماً NH4Br، BrLi، NH4I، KI و غیره است که در یک محلول فوق اشباع تهیه شده یا مستقیماً استفاده می شود.
در طی فرآیند ذوب، برخی از عناصر فلزی مضر و As، Pb، Sn، Sb، Zn، Bi، S، Si، C و غیره در دماهای بالا با پلاتین آلیاژ تشکیل داده و بوته را خورده می کنند. برای نمونه هایی مانند سولفیدها و فلزات، اکسیدان باید برای پیش اکسیداسیون کافی اضافه شود.