Dayanım malzemelerinin yükleme yumuşama sıcaklığına etki eden faktörler

The yük yumuşama sıcaklığı belirli bir ağır yük ve ısı yükünün birleşik etkisi altında refraktör malzemenin belirli bir kompresyon deformasyonuna ulaştığı sıcıncıdır. Bu, refraktör malzemenin sürekli yükli sürekli ısıtma yöntemiyle ölçülen yüksek sıcaklık mekanik bir özellikidir ve refraktör malzemenin ağır yük ve yüksek sıcaklık ısı yükünün birleşik etkisine karşı direnme yeteneğini karakterize eder ve istikrarlı kalmasını sağlar.

Çeşitli dayanıklı malzemelerin yük yumuşama sıcaklığı ve deformasyon sıcaklığı eğrileri, yani yumuşama süreci aynı değildir

Yük yumuşama sıcaklığını etkileyen faktörler: Çeşitli dayanıklı malzemelerin başlangıçtaki yük yumuşama sıcaklığı ve yük yumuşama deformasyon sıcaklığı eğri dayanıklı malzemeler farklıdır, bu da çoğunlukla ürünün kimyasal mineraller bileşimi üzerine bağlıdır ve belirli bir ölçüde makroskopik yapısıyla ilgilidir. Bunların arasında en belirgin faktörler şunlardır: ana kristal fazının türü ve doğası ile ana kristal fazalar arasındaki veya ana kristal fazası ile ikincil kristal fazası arasındaki bağlanma durumu; matrisin doğası ve matrisin ana kristal fazasına veya ana kristal fazasına ve ikincil kristal fazasına olan niceliksel oranı ve dağılım durumu. Ayrıca, ürünün sıkılaşması ve porozitesi de belirli bir etkiye sahiptir. Dayanıklı maddeler ürünü tamamen tek fazlı polikristalinlerden oluşuyorsa, ürünün yük yumuşama sıcaklığı kristal fazının erime noktasına karşılık gelir. Örneğin, yüksek erime noktası kristallerinden oluşan yüksek safiyetli dayanıklı maddeler ürününün yük yumuşama sıcaklığı çok yüksektir. Yüksek safi sinterlenmiş korundum tuğlasının yük yumuşama sıcaklığı 1870℃'ye kadar ulaşabilir.

Üründeki yüksek erime noktası kristalleri birbirleriyle temas eder veya kenetlenirse güçlü bir ağ oluştururlar, bu durumda yükleme altında yumuşama sıcaklığı daha yüksektir. Tersine, Ri'an kristal fazı izole olduğunda yükleme altında yumuşama sıcaklığının daha düşük olması gerekir. Örneğin, kumtaşından tuğla faz bileşimi çoğunlukla tridimit ve küçük miktarda kristobalit içerir. Tridimit, tuğlada yılaniformı ikiz kristallerden oluşan kenetlenmiş bir ağ yapısı oluşturur, bu nedenle yükleme altında yumuşama sıcaklığı genellikle çok yüksektir. Başlangıç yumuşama sıcaklığı çoğunlukla 1650°C üzerinde olup bazıları 1680°C kadar yükselebilir, bu da tridimitin erime noktasından (1670°C) daha yüksektir. Başka bir örnek ise sıradan magnezit tuğlalarıdır. Ana kristal fazı periklasın erime noktası 2800°C kadar yüksektir. Ancak, ana kristal fazı izole olduğu için yükleme altında yumuşama başlangıç sıcaklığı sadece 1550°C'dir.
Üründe yüksek erime noktası kristal fazı başka elemanlara ek olarak bir matris varsa, matrisin sıcaklıkla kolayca azalıp azalmadığı Yüksek Sıcaklık ve matrisin sayısı ve dağılımı yükleme yumuşama sıcaklığına önemli bir etkisi vardır. Örneğin, alüminyum trioksit (AL2O3) oranının düşük olduğu argilik tuğla ve yüksek-alüminyumlu tuğlalarda ana kristal faz mülit'tir, çünkü daha fazla SiO2 zengini cami matris içerirler ve mülit kristalleri bunun içinde izole edilmiş ve dağılmıştır; matris 1000°C'de yumuşamaya başlar, bu nedenle yumuşama ve deformasyonun başladığı sıcaklık daha düşüktür ve matris miktarı arttıkça azalır, yani mülit ile matris oranının azaldığı anlamına gelir. Ayrıca, bu tür matrisin viskozitesinin sıcaklıkla yavaşça arttığından, deformasyon sıcaklık aralığı daha geniş olur. Başka bir örnekte, normal magnezyum taşlarının ana kristal fazı periklas'tır ve çoğunlukla matrisle çevrilidir ve bu matris erimeye eğilimli silikat kristallerinden oluşur. Ürünün yükleme yumuşama sıcaklığı matris tarafından kontrol edilir, bu nedenle düşük kalır. Ayrıca, matris eridiğinde viskozitesi çok düşük olduğundan, numune aniden kopmağa meyillidir. Başka bir örnekte, kremnekir tuğlalarının yükleme yumuşama sıcaklığı çok yüksektir. Tridimitten oluşan iskelete ek olarak, yüksek viskoziteye sahip cam fazından oluşan matrise de bağlıdır. Ürünün yüksek porozitesi, yükleme yumuşamasının başlangıcını düşürebilir.